A miało być tak pięknie...

Nowy Rok, każdy każdemu życzy zdrowia i by ten nowy był lepszy od starego... czy mi składano nieszczere życzenia, czy nie zasłużyłam sobie na to by było lepiej?

Od 2011r. moje zdrowie jest na pochylni, a może na takiej huśtawce, na której siedzi dwójka dzieci - jedno niżej, drugie wyżej i na zmianę. I tak leci czasem w dół, ale zanim doleci na sam dół ktoś odbija huśtawkę i moje zdrowie lekko wraca na górę. Wiem, że już nigdy nie będzie na szczycie, ale dlaczego częściej leci w dół?

Rok rozpoczęłam z antybiotykiem lecząc infekcję, która przyplątała się w grudniu. 4.01 byłam z Tomkiem u lekarza, bo zachorował na ospę, tydzień temu reanimowałam się po silnym ataku alergii. Czasami tak mam, że ni z gruszki, ni z pietruszki coś zjem i nagle dostaję silnej reakcji anafilaktycznej. Ostatnia akcja z 13.11 skończyła się w szpitalu. Opuchlizna jaka wystąpiła spowodowała, że przez cały dzień nie widziałam na prawe oko, a całość zeszła dopiero po czterech dniach. Mimo, że w ośrodku zdrowia, do którego w ekspresowym tempie zawiózł mnie mąż, dostałam leki, które zahamowały postęp uczulenia (obrzęk dróg oddechowych uniemożliwiał mi oddychanie, a wysypka wychodziła na ciele w błyskawicznym tempie), skończyłam w szpitalu, bo leki tak obniżył mi ciśnienie, że lekarka podjęła decyzję o wezwaniu pogotowia. Do szpitala jechałam na sygnale przypięta pasami do noszy...

Po tej przygodzie dostałam leki i pełną instrukcję co robić , gdy to się powtórzy - łącznie z adrenaliną, którą mam sobie podać w krytycznym momencie, gdy wszystko już zawiedzie. A dodam, że każdy atak jest coraz gorszy... wszystko dziej się szybciej i gwałtowniej. Mam takich za sobą pięć. I najgorsze jest to, że nigdy nie wiem co mnie uczuli. Nie jem słodyczy, więc rekompensuję sobie czasami ich brak kromką chleba z miodem i jem miód często. Tydzień temu, mnie uczulił i ratowałam się przed kolejnym atakiem... udało się - po 40 min. leki zaczęły działać i stopniowo doszłam do siebie.

 

A dziś półtorej godziny temu wróciłam ze szpitala. Od dwóch dni nie mogę chodzić - wczoraj było źle, a dziś było jeszcze gorzej... Pojechałam do lekarza... wstępna diagnoza - zakrzepica. Skierowanie do szpitala na USG Dopplera. I co? Wykluczyli zakrzepicę, ale prawdopodobnie utworzyła mi się pod kolanem jakaś torebka, która pękła i płyn z tej torebki wyciekł dostając się między mięsień łydki a coś tam dlatego boli mnie lewa noga. Problem w tym, że bolą mnie obie nogi, tylko, że lewa bardziej od prawej. No i w lewej widać jakieś zmiany, a w prawej nie. Jutro idę do ortopedy, bo to zalecili na SOR-ze. To, że boli mnie też prawa noga może oznaczać, że problem z tworzeniem się torebki - jakiejś tam, dotyczy obu nóg.

Powiem Wam jedno - czuję się podle. Zawsze wszystko koło siebie robiłam sam, w domu moje chłopaki nie umieją zaleźć czegoś tam bez mojej pomocy, kiedyś tańczyłam, ćwiczyłam i to dość intensywnie, może nie byłam jakąś wielką miłośniczką sportu, ale nienawidzę siedzieć i nic nie robić, a czeka mnie jeszcze dobry tydzień siedzenia w domu... mam dość!!!!

Nawet mój mąż zaczyna tracić cierpliwość i mówi, że mnie to zawsze spotykają jakieś dziwne przypadłości...

 

To się wygadałam. Jeśli to przeczytaliście do końca, to Was podziwiam - mi by się nie chciało.